تداعی خوش و شیرین!
تداعی خوش و شیرین! 
توی پارک نزدیک ما، نماز خانه ای هست که هر شب، نماز جماعت خوانده می شود.
من هیچ وقت به سید مسیحا نمی گویم:« مامان، بازی بسه،دیگه اذان شده، بریم!»
چون فکر می کنم ترجمه اش توی ذهن این آدم کوچولو این می شه که:« اذان و نماز خوب نیس چون نمیذاره من بقیه ی بازیمو بکنم!!»
به جایش می گویم:«مامانی،بریم نمازمون رو بخونیم بعد جایزه پسر نماز خوان این باشه که بیاییم هر چی دوست داشتی بازی کنی؟»
تداعی خوش و شیرین دوران کودکی به موضوعی، یکی از بهترین شیوه های جذب انسان ها به آن موضوع، در دوران بزرگسالی است.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
