خاطرات شیرین حرم امام رضا(علیه السلام)

این بار حرم امام رضا(علیه السلام) جور دیگری چسبید؛چیزهایی می دیدم که من را سر ذوق می آورد.

همیشه تذکر دادن خادم ها به بچه ها و این که بچه ها بروند پیش بزرگتر خود بنشینند و بازی نکنند مرا آزار میداد؛تلقی ام این بود که این تذکر، خاطره ی خوش و تداعی شیرین از حرم برای بچه ها را خدشه دار می کند.

این بار خادمین نهایتاَ با مهربانی به کودکان مکان بازی بهتری را پیشنهاد می دادند یا با ملایمت نکات ضروری جهت سلامت آن ها را یادآور میشدند،به اضافه این که طرح «جوانه های معرفت» که تبدیل کردن یک راهروی بی استفاده در «دارالحجه» با چند مربی خوش ذوق و چهارتا کاغذو مدادرنگی ...چاشنی آن می شد، حس تحقق آرزوهایم را به من می داد.

دادن مشاوره در مورد مسائل تربیتی و خانوادگی در دل حرم (دارالحجه) بدون هیچ تکلفی فضای حرم را برایم صمیمانه ترمی کرد.(مشاور تربیتی روی صندلی نشسته بودو زائرین مشتاق پر از سئوال به دور او به راحتی سئوال می پرسیدند.)

طرح کبوترانه در ضلع غربی صحن جامع رضوی(طبقه سوم)تجربه خوبی برای من و سید مسیحا بود.

استخر توپ،سرسره،جنگل پر از قصه،سینمای رضوی،مسجد امام جواد(علیه السلام)مخصوص کودکان،غرفه های نقاشی ها و کاردستی و...همگی در تداعی خوش و شیرین از حرم برای کودکان،نقش می آفریدند.