شفا!
شفا! 
سید کوچولو مریض شده بود و دل و دماغِ انجام دادن هر کاری را از من گرفته بود.
رفته بودیم مهمانی،پس از چند روز بی اشتهایی ،خدا را شکر خوب غذا خورد. به نظر من هم طعم غذا متفاوت بود.
وقتی از صاحبخانه تشکر کردیم، گفت:«برنجش مال کربلا بوده!»
سید بلافاصله گفت:«پس منو شفا میده!»
خدایا همه ی مریض های روحی و جسمی را به حق امام حسین (ع) و عمو عباس(ع) شفا بده.آمین یا رب العالمین.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
