بازی های رایانه ای!

سید مسیحا هر بازی که تو گوشی ها ی موبایل باشه رو بازی نمی کنه!

همیشه هم بازی نمی کنه!

هر جوری هم بازی نمی کنه! 

چه جوری؟! الان می گم.

سید مسیحا بر عکس بچه های امروزی که دائم در حال بازی رایانه ای اند؛یاد گرفته وقتی که تنها ست و خیلی خیلی حوصله اش سر رفته و خیلی نمی شه کار خاص دیگه ای انجام داد مثل توی ماشین تو ترافیک با بازی های موبایل بازی کنه و وقتی  با بچه های دیگه هست از این فرصت با هم بودن برای بالا و پایین پریدن استفاده کنه!

بازی «پو» بازی که فکر کنم همه با اون آشنا باشند؛ یه قسمتی هست که باید به این موجود خیالی، غذا داد،یکی از غذا هم خرچنگه!

بابایی به سید گفت:« پسرم، خرچنگ حلاله؟ ما اون رو می خوریم؟»

سید یاد گرفت که ما که مسلمانیم ؛خرچنگ نمی خوریم برعکس پو!

بابا ادامه داد:« اگر تو این بازی یا بازی دیگه اشکال یا ایرادی دیدی به مامانی بگو و بعد هم بگو به جایش چه جوری باشه بهتر و درست تر می شه»

این جوری بچه،در برابر رسانه ها منفعل نیست؛ هر چیزی نمی شه به خوردش داد و علاوه بر تفکر نقاد،تفکر خلاق رو به بچه آموزش داده اید.

سید مسیحا بی اجازه و بدون پرسیدن از ما ،کنار بچه های که مشغول بازی با تبلت، موبایل و... نمی ره!

سید مسیحا می دونه که بازی های خشن چه تاثیرات بدی روی ذهن و رفتار بچه ها می گذاره!