آموزش در موقعیت!

چه بزرگترا و چه کوچیکترا ، آموزش تئوری به جون و دلشون نمی شینه و تاثیر لازم رو نمی ذاره.

برعکس،آموزش در موقعیت مناسب و عملی،برای همیشه در صحنه ی ذهن کودک حک می شه:

ساعت یک و نیم بعد از نیمه شب بود. به سید مسیحا سفارش کردم  که سر و صدا نکنه،چون دیر وقته و مزاحم همسایه ها می شیم.

سید بلافاصله گفت:«همسایه ی ما که خودشون شلوغ می کنن و همیشه صداشون میاد تو خونه ی ما،پس ما هم شلوغ کنیم تا اونا بفهمند که نباید سر و صدا کنن(یه جورایی منظورش حال گیری بود!!)

بهش گفتم بیا برات یه قصه بگم؛قصه ی پیامبر(ص)  و اون آدمی که همیشه بر سر پیامبر(ص) نازنینمون زباله های بد بو می ریخت و یه روز او، این کار رو نمی کنه ،بعد پیامبر(ص) از حال او جویا می شوند و به عیادتش می روند و او مسلمان می شه رو ،تعریف کردم؛

عاشق این قصه شده و برای همه تعریف می کنه و می گه: جواب بدی رو که با بدی نمی دن!